Aku rasa setiap hari pun aku sedih. tak tahu apa sebab yang utama. tapi memang aku sedih. kat ofis memang la orang nampak aku ni sweet, comel je.. almaklumla aku ni kan happy go lucky. tapi sengsara hati tak siapa yang tahu. ever my future hubby pun tak mungkin akan paham apa yang aku rasa, apa yang ada dalam hati aku ni.. Cewahh, my future hubby konon. Mula la aku berangan tu, hohoho..
Aku pun tak paham adakah disebabkan kerja, kawan-kawan or family. Aku kerja happy, ok je rasanya. Jumpa macam-macam customer setiap hari. Kalau pasal kawan, mana aku ada kawan. g keje, balik keje, nak kawan dengan siapa lagi pulak kan. Kalau sebab family, balik rumah aku lah yang paling perfect (hehehe sebabnya satu kerja rumah pun aku tak pernah buat) memang aku langsung tak tolong mummy & daddy even nak basuh baju, lipat kain, kemas rumah apatah lagi. Failed kalau aku buat kerja-kerja rumah ni. (Aceceh.. aku bercakap ni macam la selama ni kat rumah ni ada maid yang buat kerja..
Kesian kat mummy, semua kerja dia yang buat. Bukan aku tak mau tolong, tapi kalau bab-bab mengemas ni memang aku tak reti. Lebih-lebih lagi kalau dah memang bersepah, aku hanya mampu tengok je la. Teruk sungguh aku ni kan.. Ya Allah, kau lembutkan lah hati ku supaya aku boleh belajar jadi seperti mummy aku yang mampu mengandung, melahirkan & membesarkan 10 orang anak sehingga berjaya. (10 tu bukan senang tau)..
Mum, Dad.. I luv U!!!
Hohoho.. aku dah tak sedih dah sekarang ni, tapi esok tak tahu la.. aku banyak sangat berperang dengan perasaan. Tuhan tolong tunjukkan padanya, tentang apa yang ku fikirkan..
Nite..
